Algemene informatie

We verlaten vandaag definitief de Picos. De Picos zijn schitterend, maar je moet er wel goed weer hebben. En dat hebben we helaas niet steeds gehad, waardoor we een heleboel moois niet hebben gezien. Als het bewolkt is, of erger als het regent, zie je de toppen niet. En daar gaat het in de Picos om: ze heten niet voor niks Picos!

We rijden op de N621, een rode weg op de kaart, in noordelijke richting. Je zou verwachten dat het een drukke weg is, maar dat valt enorm mee. Er wordt aan de weg gewerkt en er staan verkeersregelaars, daardoor komt er af en toe een groep auto’s voorbij, maar verder valt het erg mee. De omgeving is prachtig. En al helemaal als we bij de Desfiladero de Hermida aankomen; dat is een smalle kloof langs de rivier Deva. Prachtig! Het is super makkelijk fietsen doordat het steeds licht daalt.

Uiteindelijk komen we in Panes. Hier drinken we koffie bij een restaurant dat we nog kennen van ruim 3 weken geleden toen we op weg waren naar Arenas de Carabales. Na Panes verlaten we de N621 en slaan af naar Meridio. We moeten gelijk fors klimmen, 9%. Het blijft tot het dorp tussen de 6 en 9%. Pittig dus. Gelukkig is het maar 2,5 km. Uiteindelijk draaien we de CA-181 naar Puentenansa op. Het landschap is hier mooi, maar duidelijk minder spectaculair dan in de Picos. Kort voor Puentesansa dient zich een mooie picknickplek aan, dus dat wordt onze lunchplek. Na de lunch is het nog maar 2 km naar Puentenansa en we besluiten om hier te stoppen. We zien een leuke Posada en vragen of er plek is. Ja dus. Het is nog vroeg en er is hier niets te doen, maar wat uitrusten is nooit verkeerd. 

Na het ontbijt gaan we via de bakker weer op pad. Na 15 km staan we boven op de eerste col van vandaag, de Puerto Callada Cabuémiga (616m). Geen moeilijke klim. We dalen af naar Valle de Cabuémiga en drinken daar koffie met een heerlijk stuk cake.

Via allerlei kleine plaatsen, met veel accommodatie, rijden we 4 km na Saja het Parque Natural Saja Besaya binnen. We moeten nu wel serieus gaan klimmen naar de Puerto de Palombera op 1260m. Zo’n 5 km voor de pas stoppen we bij het uitzichtpunt om te lunchen. Prachtig uitzicht!

De laatste 5 km naar de pas zijn niet moeilijk meer. Het was een lange, maar niet al te zware beklimming. Het eerste deel ging grotendeels door het bos, maar later werd het opener met prachtige vergezichten.

Als we bij ons overnachtingsadres, een Posada Rural in Fontibre aankomen, worden we hartelijk ontvangen.

In Fontibre is de bron van de Ebro, dus daar gaan we even kijken. Maar net als bij de bron van de Taag, valt ook dit weer tegen. Een klein beetje water uit een holletje met een Mariabeeldje is alles wat er te zien is. Daarna gaan we het dorp in voor een biertje en om te zien waar we wat kunnen eten. Dat laatste kan dus niet, we moeten dus de fiets nog op naar het 3 km verder gelegen Salces voor ons avondeten. Dat kan pas om 20:30 uur (en we zitten dan als enigen in de eetzaal). Tot die tijd maken we plannen voor de route van morgen. De eindbestemming wordt in ieder geval Puente Viesgo, maar hoe we daar naar toe rijden is nog niet beslist.

De volgende ochtend is het prachtig weer, en volgens de Posada eigenaar is de weg langs de Embalse de Ebro (stuwmeer van de Ebro) heel mooi en rustig en onze andere optie de rode weg N611 minder mooi en druk. We besluiten dus langs het meer te gaan fietsen. In Reinose kopen we brood en gaan richting het meer. Die weg is gelijk al redelijk druk. Bij het meer aangekomen besluiten we alsnog om niet deze weg te nemen, maar toch over de N611 te gaan. En daar hebben wij absoluut geen spijt van gekregen. De weg daalt vrijwel alleen maar, is rustig, we horen de hoger gelegen snelweg niet of nauwelijks en de omgeving is schitterend.

In Pié de Concha is het tijd voor koffie. In Los Corrales Buelnes slaan we af richting Puerto Viesgo. Om in Puerto Viesgo te komen moet er nog flink geklommen worden. De afdaling is dan weer heerlijk! In Puerto Viesgo is het even zoeken naar de Posada. Die zou 150 m van het centrum liggen, maar het is veel verder. Het ligt echter wel heel rustig en dus vinden we dat geen probleem. We willen hier de Cuevas de Castillo bezoeken, maar dat gaat niet lukken. Het is vandaag Grottendag, de entree is gratis en daardoor zijn alle tijdslots volgeboekt.

Het dorp hangt een beetje van hotels en restaurants aan elkaar. De drukke N629 gaat er dwars door heen.

We bekijken de Romaanse kerk. Heel eenvoudig van binnen. Prachtig.

We eten in het hotel een menu, 3 gangen voor €14. Het wordt er in een noodgang doorheen gejaagd. We hebben nauwelijks de eerste gang op of de tweede komt er al aan. Terwijl ik nog met de 2e gang bezig ben, wordt er al gevraagd wat we als toetje willen.

Het is strakblauw als we opstaan!

Vandaag wordt een pittige dag, 75 km en een forse klim. Misschien dat we in Solares de route nog aanpassen.

We gaan weer op de gebruikelijke tijd (tussen 9 en half 10) op pad. Bij La Herran nemen we de afslag naar Hermosa; dat hadden we niet moeten doen: achteraf zien we een alternatief met een minder steil stuk.

Tijdens de koffiepauze in Solares (met een prima cappuccino met gebak) besluiten we dat we niet de mooie route over de Puerto de Alisas gaan doen. Veel te zwaar, kilometers lang 7%, dan een klim van 1 km van 11% en dan nog 100 meter 16,6%! Het alternatief is de N634 die rond de A-8 slingert. Niet geweldig, maar veel eenvoudiger.

In Colindres lunchen we in een parkje en maken we ons op voor de laatste 20 km. Die gaat deels over de N629. Kort voor Limpias gaan we er af, we moeten er als fietser zelfs af. We komen op een hele rustige weg te rijden die ons door allerlei leuke dorpjes voert. In Ampuero vermoed ik een terrasje. We zien inderdaad iets wat lijkt op een parasol en als we een klein stukje verder rijden vallen we van de ene verbazing in de andere. Het wemelt er van de gezellige terrasjes. Ongelofelijk.

We moeten daarna nog zo’n 12 km naar Gibaja waar we een kamer in Hosperia Casa Prado geboekt hebben.

We hebben een eenvoudige, maar wederom zeer schone kamer. Het dorp heeft verschillende kroegjes en restaurantjes rondom een centraal plein. We kunnen op het terras van ons overnachtingsadres ook eten.

Morgen de laatste fietsdag!

Het is weer strakblauw en we stappen op de gebruikelijke tijd de fiets op voor onze laatste rit, de rit naar de auto, die al 4 weken staat geparkeerd bij een hotel. De omgeving is mooi en we genieten weer volop. Vanaf Ambasagues moet er weer even geklommen worden naar 430 m. We rijden nu de provincie Baskenland in. Na de top volgt een mooie afdaling over een gloednieuwe weg. We genieten nog even met volle teugen. In La Matanza houden we een koffiestop. Hier scoren we ook met enige moeite brood. De bakker is alleen op zondag en feestdagen open. Gelukkig verkoopt de bar tgenover de bakker vandaag wel brood. Van La Matanza tot Hotel Batzirki in Avellaneda waar de auto staat, is het nog zo’n 13 km. De omgeving blijft mooi, dus we genieten tot op het laatste moment.

Het venijn van de tocht zit 'm dan toch in de staart. De laatste 1,5 km tot het hotel en dus de auto, zijn het zwaarst van de hele dag. Er zit zelfs een klim van 11% in.

De auto staat er nog!

De eigenaresse van het hotel ontvangt ons met open armen en is blij dat we weer gezond terug zijn. Ze biedt ons meteen wat te drinken aan, en brood met chorizo staat ook snel op tafel.

Als we willen afrekenen voor het parkeren, drinken en eten, wordt ze bijna boos. Dit is Baskische gastvrijheid! Ze gooit ons bijna de tent uit. Met een hartelijke omhelzing nemen we afscheid van haar. Wat een lieve mensen zijn er toch!

We hebben veel tijd gestoken in het zoeken van accommodatie in Bilbao; uiteindeljk hebben we iets gevonden vlakbij het oude centrum, met een parkeergarage. Daarvoor moeten we dus wel Bilbao met de auto inrijden. Maar dat blijkt erg mee te vallen. Het is wel even schakelen van het fietsen in de natuur van het platteland naar de drukte van een grote stad (350.000 inwoners).

We hebben een prima kamer in een gloednieuw verbouwd hotel, het is nog maar een paar weken open.

We zitten op zo’n 15 minuten lopen van het oude centrum. Hier slenteren we wat rond. We bezoeken de overdekte markt en komen bij diverse eettentjes met tapasgerechten terecht, waar we uiteindelijk ook gaan eten. In Bilbao zijn veel mooie pleinen. Bijvoorbeeld het Plaza Nueva is erg mooi, een vierkant met statige huizen er om heen. Die huizen zijn niet bewoond maar gevuld met  horeca. 

De volgende dag wordt een Bilbao site seeing dag.

We hebben een heerlijk ontbijt bij een bakker en gaan dan op pad naar het Guggenheimmuseum.

Het gebouw is een museumstuk op zich door zijn bijzondere structuur en asymmetrie. Het is ontworpen door de Amerikaanse architect Frank Gehry en grotendeels bedekt met schubvormige titaniumplaten die het gebouw doen schitteren. Wat een prachtig gebouw, van buiten en van binnen. Het gebouw boeide mij meer dan de exposities. Wat een architectuur. Alleen daarom ga je er al naar toe.

Van binnen staat er geen muur haaks op een andere, veel muren zijn gebogen en/of heel hoog. Heel bijzonder. Het is mij gelukt om er te verdwalen.

De permanente collectie bestaat o.m. uit werk van Picasso, Salvador Dalí en Andy Warhol.

Daarnaast staan er ook buiten enkele prachtige grote kunstwerken

We lopen een paar uur in het museum rond en storten ons dan weer in de hitte. Na een terrasbezoek gaan we op zoek naar de Basilica Virgen de Begoña. Via een gigantische trap kom je bij de basiliek uit. Mooi om te zien, maar niet heel bijzonder. Als de mis is afgelopen, gaan we de basiliek nog even in. Een eenvoudige inrichting met grote schilderijen langs de wanden.

De volgende dag gaan we eerst weer ontbijten bij de bakker en dan de spullen inpakken en in de auto laden.

We nemen afscheid van de Picos, Bilbao en Spanje. Dit was een bijzondere vakantie. Prachtige natuur gezien. Mooie maar vaak zware fietstochten gemaakt. Prachtige wandelingen gemaakt. Twee weken met hele hoge temperatuen en droog, twee weken met lage temperaturen en veel regen.

In 3 dagen rijden we terug naar Nederland.