1996 - De Groene Weg naar de Middellandse Zee

deel 1: Nederland en België

Om 10 voor 9 vertrekken we, maar om 10 over 9 hebben we al een herstart: amper van huis ontdekken we dat we de kaarten van de LF3 Maasroute (de route die we in Nederland tot Maastricht volgen) zijn vergeten!

Het weer is prima, veel zon, weinig wind. We fietsen langs de Waal naar Nijmegen, waar we op de Waalkade koffie met appelgebak nuttigen. Na de koffie verder richting Mook, Gennep (waar we verkeerd rijden) en bij de pont van Afferden eten we onze lunch. Vervolgens naar Nieuw Bergen en Well. Hier drinken we een colaatje bij een manege waar we al eens eerder een pauze hebben gehouden. In Well missen we de minicamping waardoor we op de grote familiecamping Het Karrewiel in Meerlo belanden. Op nog geen halve meter naast ons staat een tentje met Duitse jongeren! Het stikt hier sowieso van de Duitsers: 99% van de stacaravans is Duits. 

Het was een zware fietsdag: vele kilo’s bagage waar we nog aan moeten wennen (ca. 25 kg pp), hoge temperaturen, vrij veel kilometers (86) en tegenwind.

Nog een lange weg te gaan...

zaterdag 10 augustus 1996

Nadat we op ons dooie gemak de zaak hebben opgebroken, zitten we om half 10 op de fiets en vijf minuten later staan we in de rij bij de bakker in Meerlo. Daar slaan we eten en drinken voor onderweg in en eten daar vervolgens een deel van op, op het terrasje voor de winkel: ons ontbijt. In Venlo nemen we koffie met vlaai; ook hier is men weer erg Duits georiënteerd: we zitten op een terras waar alle dranken en eten in het Duits staat aangegeven. Daarna fietsen we door tot bij de Asseltse Plassen voor de lunch. Het is warm en benauwd en we hebben de wind ook weer behoorlijk tegen. Het valt ons op dat er nogal wat LF3a-bordjes (dus richting Maastricht) ontbreken. Gelukkig zijn de 3b-bordjes (richting Arnhem) er meestal wel, zodat we die gebruiken om te zien hoe we verder moeten!

De tocht gaat verder naar Roermond waar we door een fikse regenbui met onweer worden overvallen: we schuilen in het voorportaal van een kerk. Bij de VVV kunnen we een kamer in Stevensweert bespreken. Het weer blijft er zo dreigend uitzien dat we het niet zien zitten om te gaan kamperen.

Nadat het weer droog is geworden, fietsen we via Maasbracht naar Stevensweert. De kamer in Stevensweert blijkt een complete vakantiewoning te zijn met 2 slaapkamers, woon/eetkamer met tv, badkamer en tuin met zwembad, hangmat en een zitje. Beslist de moeite waard om te onthouden. Na een lekkere douche en wat uitrusten, wandelen we naar de jachthaven om wat te drinken en te eten. Ook hier worden we door een serveerster in het Duits aangesproken!

Na een ontbijt op onze kamer zitten we om kwart voor 10 weer op de fiets. Het heeft vannacht behoorlijk geregend, maar inmiddels is het droog. We hebben wel weer de hele dag de wind tegen, en die is behoorlijk hard. Na zo’n 21 km duiken we dan ook een kroeg in voor de koffie. 

Na een tijdje komt er een wielrenner binnen. Hij woont in Friesland en is vrijdag van daaruit naar Eijsden gefietst, heeft op zaterdag Luik-Bastenaken-Luik gereden (nadat hij dus eerst nog van Eijsden naar Luik is gefietst). Voor hem was dat, inclusief verkeerd rijden, 300 km. Vandaag is hij aan de terugtocht bezig, maar die doet hij op z'n gemak, dwz in 2 dagen. Hij fietst altijd alleen, want hij kan niemand vinden die net zo gek is als hij! 

Na 50 km zijn we in Maastricht; de LF3 zit er op. Het is en blijft een schitterende route. 

In Maastricht bespreken we bij de VVV een kamer in Hotel de Grijze Graaf in Mesch. Op  het Vrijthof is een jeu de boules toernooi aan de gang. Kunnen we vast in de stemming komen. We eten daar aan een picknicktafel ons brood op. 

Jeu de boules op het Vrijthof: om alvast in de stemming te komen

Vervolgens rijden we naar het station en zetten daar onze tellers op nul: de tocht naar de Middellandse Zee begint hier pas echt; de LF3 was maar een aanloopje.

Na aankomst in Mesch nemen we eerst een verfrissende douche, wassen wat fietskleren, plegen een paar telefoontjes en babbelen wat met de hoteleigenaar; op zijn advies gaan we in Moelingen (dat is in België, 500 meter verderop) bij Brasserie De Berwien eten. Heerlijk.

maandag 12 augustus 1996

Als we om half 10 op pad gaan is het eindelijk weer droog. Het is wel zwaar bewolkt, maar prima fietsweer dus.

Nu begint het fietsavontuur pas echt. De eerst klim dient zich al rap aan en dat zal zo de hele dag doorblijven gaan, heuvel op, heuvel af. In Val Dieu rijden we verkeerd en komen we in Aubel uit. Komt goed uit, want daar kunnen we brood en drinken kopen. We lunchen gezellig op een bankje in Surrister. 

Het is door al dat klimwerk en de afstand een zware dag. Onderweg hebben we nog een flinke regenbui, maar doordat we onder een gigantische boom kunnen schuilen, hebben we er niet veel last van. We besluiten in Hostellerie Doux Repos in Haute Bodeux (bij Trois Ponts) te overnachten. Dat ligt niet precies op de route, maar is voor ons een bekend adres. We logeren hier wel eens in het voorjaar, als we gaan fietsen in de Ardennen. We rijden dus nu op bekend terrein en het is er weer schitterend.

Als we bij Doux Repos aankomen, begint het weer te regenen. We zijn kapot en verheugen ons op het avondeten!

Steengroeve in de Ardennen

De regen die gisteravond is begonnen is niet opgehouden en ook vanochtend komt het nog met bakken uit de lucht. We nemen een rustdag: regenverlet en blijven een extra dag in  Doux Repos. Lekker uitrusten na 4 dagen hard werken. Vooral gisteren was zwaar, 83 km met bepakking in de Ardennen. Morgen (hoewel de weersvooruitzichten niet geweldig zijn) gaan we verder richting Luxemburg.

Het regent de hele dag pijpenstelen, één gordijn van regen. Tegen een uur of 8 's avonds houdt het eindelijk op en zien we zelfs een stuk blauwe lucht.

Het is dus een echte rustdag geworden. We slapen ‘s middags zelfs een paar uur. ‘s Avonds dineren we weer uitgebreid: kerrie/mosterd soep, toast met champignons, steak au poivre en crêpe sucré toe. Ja, het leven van een vakantiefietser is nog niet zo slecht.

Hostellerie Doux Repos

Na een stevig ontbijt gaan we om kwart voor 10 weer op pad. De lucht is grijs, mistig en vochtig. Na een moeizame start, de fietsspieren zijn na een rustdag behoorlijk stijf, komen we steeds beter op gang en datzelfde geldt voor het weer. Pas na ruim 50 km houden we onze eerste stop voor koffie, in Tavigny bij een oud kasteel. Onze lunchpauze is in Bourcy, waar we op een bankje onze boterhammen beleggen met kaas en jam. Om kwart over 3 rijden we via een klein smokkelweggetje Luxemburg binnen en fietsen verder richting Schleif. Hier komen we op een voormalige spoorlijn (met zelfs een echte tunnel), nu fietspad, terecht. Die voert ons helemaal tot Wiltz. Daar vinden we in de basse-ville,  met hulp van de VVV in de haute-ville, een hotelletje: Auberge Michel Rodange. Na een lange wandeling vinden we uiteindelijk dicht bij het hotel een leuk restaurantje waar de salades niçoise en grecque prima smaken. Ook de eend met o.a. zuurkool, witte bonen en nog iets? is heerlijk.

pleintje in Ettelbrück

donderdag 15 augustus 1996

Als we om half 10 op de fiets stappen moeten we direct klimmen. De route is ons niet geheel duidelijk en we rijden dan ook prompt verkeerd. In Roullingen (na ± 4 km omrijden) kunnen we de route weer oppikken. Na enig klimwerk komt de route langs de Sûre in rustiger vaarwater. Op een enkel bultje na kunnen we heerlijk langs de Sûre en later langs de Alzette pedaleren. Bovendien hebben we nu eindelijkde wind eens achter, dus ons hoor je niet klagen. Alleen het fietsen in Luxemburg-stad is een ramp. Uiteindelijk rijden we via een rustig fietspad, weer langs de Alzette naar de camping in Alzingen. Ja, we staan weer eens op een camping! ‘s Avonds lekker in Hespérange bij de Chinees gaan eten.

Het is in Luxemburg goed geregeld voor fietsers; veel vrije en daardoor veilige fietspaden. Sinds dagen hebben we weer eens de zon gezien. Nu zullen we wel gaan klagen dat het te warm gaat worden. Het weer is in de loop van de dag namelijk steeds beter geworden. Dit is de eerste avond dat we buiten kunnen eten. 

de Sûre

Vandaag hebben we geen beste start: we zijn vrij laat opgestaan, want alles is kletsnat van de dauw en we hebben veel tijd nodig om weg te komen. Uiteindelijk gaan we pas om half 12 fietsen en dat terwijl het een zware tocht schijnt te worden.

Het is inderdaad een tocht met veel klimwerk, maar gelukkig dus ook dalen. De omgeving is schitterend en dat is natuurlijk ook een gevolg van het feit dat het hier geaccidenteerd is. 

In Schengen (nu nog een onbekend dorpje, maar dat wordt in de toekomst dus anders!) steken we de Luxemburgs - Franse grens over.

Op een gegeven ogenblik komen we langs de rivier La Conner te rijden en kunnen we aardig opschieten. Vanaf Abencourt, na zo'n 56 km, is het weer aardig pittig fietsen en daarom besluiten we om in Bockange een chambre d’hôte (zie foto) te nemen. De kamer is prima en de mensen zijn enorm vriendelijk. We eten samen met de eigenaars (de familie Evrard) een heerlijke maaltijd : aperitief (kirr), rauwe ham, komkommer en sla, pommes roti en omelet, kaasjes en koffie met eigengemaakte  likeur toe, en natuurlijk wijn, veel wijn. We hebben over van alles en nog wat gekletst, reuze gezellig, maar erg vermoeiend want alles gaat natuurlijk in het Frans. Als de familie naar bed gaat, gaan wij buiten nog wat zitten lezen en ons wordt gevraagd de zaak af te sluiten. Grappig idee!

We zijn nu precies een week onderweg en hebben er 550 km opzitten. De Middellandse Zee moet in de resterende 3 weken te halen zijn.

Nederland en België

Frankrijk